Bij het bezoeken van een van de Wisconsin Area Killifish Organization bijeenkomsten, hadden we onze gebruikelijke 10 minuten zakelijke deel en de start van de veiling waarbij leden vissen meebrengen om te verkopen. Er zijn altijd wel een paar vissen te koop tegen uitstekende prijzen. Ik lette niet echt op omdat ik geen collectie killivissen meer houdt – alleen nog een paar vergankelijke soorten die mijn oog hebben getrokken. Ze warren toegekomen aan de laatste zak van een ongebruikelijk grote veiling, ongeveer 20 items, en niemand had interesse. Het smeken om een koper begon dus om de bijeenkomst te kunnen beëindigen bood ik maar een dollar, verkocht!
Ik bleef dus zitten met een koppel Nothobranchius palmqvisti TZ 94-17. Ik weet dat je hier rillingen van over je rug krijgt van opwinding. Niet? Nou, als je de vis misschien zou kunnen zien wel. Nothobranchius behoren tot de meest kleurrijke groepen Killies uit Afrika die bekend staan om hun intense kleuren rood en blauw. Palmqvisti zijn daarin geen uitzondering. De mannen hebben een blauw lichaam waarbij iedere schub is afgezet met een rood randje, rood en geel gestipte rug- en anaalvin. De staartwortel en vin zijn het meest intens rood gekleurd. De TZ 94-17 markering laat je zien dat de vis oorspronkelijk is gevangen in Tanzania in 1994 bij de 17e geregistreerde vangst locatie van dat jaar.
Alle Nothobranchius soorten zijn van het eenjarige type en komen uit gebieden met specifieke natte en droge seizoenen. De eieren van deze vissen komen uit wanneer zich poelen vormen tijdens het regen seizoen, groeien op, zetten weer eieren af en sterven als de poelen opdrogen, waarbij de eieren in de modder blijven wachten op de volgende regens. Deze poelen blijven soms slechts 3 maanden bestaan, andere keren tot wel 10 maanden afhankelijk van het jaar. Dit betekend dat de jongen snel moeten leven of sterven. Veel eenjarige killies kunnen in slechts vier weken sexueel volwassen zijn en ik heb ze zelfs al zien voorplanten met slechts 3 weken oud!
Ik weet niet waarom maar Nothobranchius hebben in onze omgeving niet veel fans. Dit kan zijn door hun korte levensduur van maximaal een jaar of door de reputatie dat ze snel peperstip krijgen. Hoewel het eenvoudig is om te voorkomen dat ze peperstip krijgen door ze te houden in water waaraan 1 theelepel zout is toegevoegd per 5 liter water, wordt het toch lastig als je vergeet om het zout weer toe te voegen als je water gaat verversen. De peperstip komt dan weer mee met het verse water.
Ik nam mijn aankopen mee naar huis en omdat ik geen lege aquariums klaar had staan stopte ik ze bij andere zachtwater soorten waar ik geen kraanwater gebruikte, alleen osmose water. Het was een fantastisch mooi jong koppel dus probeerde ik meteen met ze te kweken toen ik de mogelijkheid had. Ik maakt een kweekbak van 5 liter voor ze klaar met osmose water en doorweekte een Jiffy 7 veen pellet in een kop osmose water (redactie: Jiffy 7 is een merk wat kant en klare turf pellets verkoopt). Het gebruik van deze veen pellets maakt het koken van de turf overbodig omdat ze van te voren al zijn gesteriliseerd. Nothobranchius zijn van het type ploegers wat betekend dat ze zijdelings hun eieren op het oppervlakte leggen, dit in tegenstelling tot de duikers die met hun kop vooruit hun hele lichaam begraven in het substraat. Eén veen pellet is voldoende voor een kweekbakje van 5 liter.
Ik zette ze het volgende weekeinde klaar voor een kweek sessie van vier dagen. Terwijl het koppel in het kweek aquarium zit op de turf, voer ik ze alleen levende volwassen artemia zodat ik kan zien wat ze eten en zeker weet dat er geen restjes overblijven die de veen pellets kunnen besmetten. Na het afzetten ving ik de vissen uit en spoelde de turf uit door een fijn netje. Ik kneep het overtollige water uit het turf en ging er snel doorheen om te zien of ik eieren kon vinden. De eieren plakken niet, zijn doorzichtig en redelijk makkelijk te vinden. Ik vond wat eieren, dus plaatste ik het turf in een plastic zak met de datum en naam van de vissen erop om de eieren te laten incuberen.
Eenjarige killies hebben vaste tijden voor het incuberen en er zijn tabellen te vinden waarop je deze informatie kunt vinden. Een van de interessante dingen die ik door de jaren heen heb ontdekt is de rol van temperatuur op de incubatie tijd. Doorgaans kunnen killivis eieren incuberen bij verschillende temperaturen, waarbij warmere temperaturen de incubatie tijd verkorten. Sommige killies echter kun je niet incuberen bij onze normale kweekkamer temperatuur van 27 graden Celsius, waar ik een harde les uit trok. Palmqvisti kan worden geïncubeerd bij een temperatuur van 21 tot 24 graden gedurende een periode van 4 tot 5 maanden of bij 27 graden in 10 weken.
Tien weken later deed ik het turf en de eieren in een 5 liter bakje met wat koeler water, zo’n 24 graden. Het duurde een uur voordat de eerste jongen uitkwamen en de volgende dag had ik er 25. Het zijn hele kleine visjes die ik de eerste paar dagen voerde met infusoriën en microaaltjes. Daarna kwamen de vers uitgekomen artemia en vanaf dan steeds groter. Rond de vier weken kon ik al zien dat de grootste jongen mannen zijn maar er zitten nog heel wat kleintjes tussen. Ik had ze eigenlijk uit het kleine bakje moeten halen nadat ze een week oud waren maar had even geen ruimte. Na zes weken, kon ik nog slechts twee mannen vinden van de vijftien jongen die ik nog over had. Ik denk dat de vrouwen leden onder de druk van de overbevolking en werden opgegeten door hun grotere broers en zusters maar killies staan ook bekend om hun scheve sexe verhoudingen dus dat hoeft niet het geval te zijn geweest.
Hoewel Nothobranchius palmqvisti niet de eenvoudigste Nothobranchius is om te houden, is het wel een van de mooiste. Houdt je ze onder de omstandigheden zoals ik hierboven heb omschreven kan het ook zeker de moeite waard zijn.
Uit: Splash, Milwaukee Aquarium Society
Bron: Aquarticles (niet meer beschikbaar)
